Niezależnie od tego czy chcemy filcować w sposób tradycyjny („na mokro”) czy posługiwać się bardziej współczesną techniką „na sucho” do każdej z nich potrzebna jest wełna: owcza, z wielbłąda, alpaki, niektórych gatunków kóz. Najczęściej stosuje się wełnę owczą, co nie zawęża nam wcale pola poszukiwań. Istnieje wiele gatunków owiec, tym samym istnieje wiele rodzajów ich wełny.
Najistotniejszą kwestią przy wyborze wełny jest jej grubość. Grubość wełny podajemy w mikronach (tysięcznych częściach milimetra). Im mniej mikronów, tym włókna są cieńsze, a wełna delikatniejsza. Większa liczba mikronów oznacza wełnę grubszą i bardziej szorstką.
Wełnę grubą (tj powyżej 25 mikronów) stosuje się raczej do filcowania „na sucho”, ale można z niej również wykonywać jak torby, buty, dywany czy biżuterię - a więc przedmioty które z zasady mają być raczej sztywne.
Wełnę cienką (poniżej 20 mikronów) stosuje się do filcowania „na mokro”, zwłaszcza przy technice nunofilc (łączenia wełny i materiałów, np. jedwabiu). Najpopularniejszą cienka wełną jest merynos australijski (18 mikronów). To szlachetna rasa owiec, której włókna są cienkie i bardzo delikatne.
Jeśli chcemy filcować na mokro niezbędne są również:
- ciepła woda
- mydło (najlepiej oliwkowe)
- folia bąbelkowa
- mata gumowa
- piankowa rurka
- gruszka do spryskiwania lub spryskiwacz
- tiul
- stary ręcznik
Materiały takie jak folia bąbelkowa, gumowa mata czy piankowa rurka można kupić w budowalnych marketach. Pozostałe na pewno znajdziemy w domu.
Z kolei do filcowania „na sucho” niezbędna jest tzw igła do filcowania. I znowu: w zależności od tego, co chcemy robić będziemy korzystać z igieł grubych, średnich lub cienkich. Igły grube są używana do grubych włókien, cienkie, jak sama nazwa wskazuje do włókien cienkich lub pracy nad drobnymi elementami np. szczegółów twarzy. Na rynku są dostępne również różne uchwyty do igieł, które są bardzo pomocne, zwłaszcza jeśli pracujemy na dużych powierzchniach.
Do filcowania „na sucho” niezbędna jest również gąbka, na której będziemy filcować. W sklepach są również dostępne specjalne szczotki, które służą za podkładki. Osobiście wolę pracować na gąbkach – są bardziej delikatne i łatwiej z nich zdjąć wełnę.
